شماره ۸۴۱ منتشر شد

فصل تحول

علی حیدری/ سالی دیگر با همه فراز ‌و نشیب‌ها و تلخی‌ها و شیرینی‌هایش سپری شده و واپسین روزهای خود را پشت سر می‌گذارد. در گردش ایام، هفته‌ها و ماه‌ها سالی بر ما گذشت، عددی بر عمر ما افزود و عددی از باقیمانده آن کاست. عمری که به سرعت در حال سپری شدن است و این سیر، مجموعه داستان زندگی ما را رقم می‌زند. گویی که نقاش روزگار، اجزای زندگیمان را به تصویر می‌کشد. روزها از پی هم می‌گذرد تا در پس زمستانی سرد، بهاری دوباره آغاز شود؛ بهاری که در حقیقت فصل جدیدی از زندگی است؛ فصل رویش، فصل نو شدن و فصل تداوم… .
بهار طبیعت، بهار زندگی است؛ زیرا طبیعت و همه موجودات در این فصل زندگی دوباره‌‌ای را آغاز می‌کنند، اما با تأمل در موضوع زندگی با دو مفهوم مهم مواجه هستیم؛ مفهوم «بودن» و «شدن». این مفاهیم آنقدر به هم نزدیک هستند که گاه در کاربرد آنها دچار اشتباه می‌شویم. «بودن» به نوعی ایستایی و رکود را نشان می‌دهد و به عبارتی حفظ وضع موجود می‌کند و مصداق این است که دیروزش با امروزش یکی است و امروزش هم با فردایش و مصداق سخن امام علی(ع) است که می‌فرماید: «هر کس دو روزش یکسان باشد مغبون است.»در اطراف خود ممکن است کسانی را ببینید که در گذشته خلاصه شده‌اند و به عبارتی پیش از پایان تمام شده‌اند. زندگی این افراد را می‌توان به مرداب تشبیه کرد؛ ساکت و بی‌حرکت!
اما «شدن» از تغییرپذیری، تحول و نوشوندگی خبر می‌دهد و هیچ وقت در یک نقطه متوقف نمی‌شود. این مفهوم حکایت از انگیزه و اراده برای حرکت دارد و در مسیر رو به جلوی خود به طور طبیعی دستاوردها و یافته‌هایی دارد که هم بینش انسان را متحول می‌کند و هم رفتار و عملکرد او را متناسب با پدیده‌های جدید تغییر می‌دهد.
البته این به معنای بی‌هویتی و اثرپذیری از شرایط و موقعیت‌های گوناگون نیست؛ بلکه به معنای ارتقای دانش و بینش بر اساس شرایط روز است و به عبارتی «فرزند زمان خویش بودن» است. این نوع از زندگی را می‌توان به رودی تشبیه کرد که همواره جاری است، ایستایی ندارد و در حرکت مداوم است.
بهار هم آیینه تمام‌نمای «شدن» است. تازه شدن، جوانه زدن، روییدن، رشد کردن و شکوفایی در بهار متجلی می‌شود. بهار بهانه‌ای برای عبور از روزمرگی و تکرار است که شاید طی روزهای سال به تدریج بر ذهن و فکر و رفتار انسان حاکم شده باشد و اصلاً «حول حالنا الی احسن الحال» مصداق روشن میل به این تحول است.
تقویم‌ها پشت سر هم ورق می‌خورند و به صفحه پایان می‌رسند و دوباره آغاز می‌شوند. این آغاز دوباره فرصت تأمل در صفحات پیشین است. اینکه چه چیزهایی در تقویم زندگی ما نقش بسته، جای چه چیزهایی خالی است.بعضی چیزها را هم باید پاک کنیم. اینها محاسبه‌ ما از خودمان است و بهترین مجال برای آسیب‌شناسی و یافتن راهکار است تا در فصل جدید گام‌های بهتر، مطلوب‌تر و بزرگ‌تری برداریم.
پایان سخن را با رهنمودی از رهبر فرزانه و حکیم انقلاب متبرک می‌کنیم که در این زمینه می‌فرمایند: «باید توجه داشته باشیم که خداوند دگرگونی هر پدیده‌ای در عالم را، به دست انسان قرار داده و همه تحول‌ها با اراده انسان انجام می‌شود.انسان اگر بخواهد در وضعیت جامعه، کشور و زندگی خود، تحول ایجاد کند، باید این تحول را از خود آغاز کند. تحول اخلاقی، تحول درونی، رفتن به سوی صفا و انسانیت، عبودیت پروردگار و تسلیم در مقابل اراده آفریننده هستی که این تحول، سعادت انسان‌ها را تضمین می‌کند.»