مردم نمی‌دانند ماه رمضان چه خبر است!

ما چند تا ماه رمضان بیشتر مهمان خدا نیستیم. در همه عمرمان در هر سال یک ماه مهمان ویژه خدا هستیم. باید حداکثر استفاده را داشته باشیم. بزرگان ما مقید بودند که کارهای متفرقه و کارهایی را که غفلت‌زا هستند، در ماه رمضان کم می‌کردند. امام ملاقات‌های عمومی را در ماه رمضان تعطیل می‌فرمودند و در هر سه روز یک بار ختم قرآن داشتند. هر چه قدر ارتباط با خدا بیشتر باشد، از امت هم بیشتر می‌تواند دست‌گیری کند. خیرش هم به دیگران بیشتر می‌رسد. آقا امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: «خیرالناس للناس خیرهم لنفسه»؛ کسی می‌تواند خیر بیشتر به مردم برساند که اول خودش را بسازد و اول رابطه خودش را درست کند. اگر امام خودش را نمی‌ساخت، می‌توانست در دیگران اثر بگذارد؟ قطعاً نمی‌توانست.
پشت یک ماشین جمله قشنگی نوشته شده بود. نوشته بود: «من یکی اگر خوب بشوم، خیلی خوب می‌شود.» این حرف مفاد چند تا روایت و حدیث است. ما مشکل بزرگ‌مان این است که همه‌اش به دیگران امر می‌کنیم. به همه می‌گوییم خوب باش. خودمان چی؟ به بزرگی گفتند: چرا شما سخنرانی نمی‌کنید؟ فرمود: دو تا آیه در قرآن هست که زبان من را بسته است. آیه اول، خدای متعال می‌فرماید: «أتَأمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أنْفُسَکمْ»؛ دیگران را امر به خوبی می‌کنید، ولی خودتان را فراموش می‌کنید؟ خدای متعال می‌فرماید: ای کسانی‌که ایمان آوردید چرا چیزی را که عمل نمی‌کنید، به دیگران می‌گویید. یا وعده‌هایی که می‌دهیم، ولی عمل نمی‌کنیم. متأسفانه در جامعه ما خُلف وعده برای‌مان خیلی آسان است. یکی از گناهان کبیره خلف وعده است. اگر یک نفر خداگونه بشود، خدا با اصلاح او بچه‌‌هایش و خانوادش و همسایه‌هایش و دوستانش را اصلاح می‌کند.
ذات نایافته از هستی بخش/ کی تواند بشود هستی بخش
پیامبر ما حضرت محمد مصطفی(ص) می‌فرماید: «اگر مردم می‌دانستند که ماه رمضان چه خبر است آرزو می‌کردند که کاش کل 12 ماه سال رمضان بود.» ما نمی‌بینیم، اما پیامبر و اولیاء‌الله می‌دانند که چه سفره رحمتی در این ماه باز شده است، که نفس کشیدن هم در این سفره تسبیح است. در این ماه اگر یک آیه از قرآن را بخوانی، ثواب ختم کامل قرآن را می‌دهد. مخصوصاً سفارش شده که قرآن را با تأنی و تأمل بخوانید. روایت داریم: پیامبر ما دید یک بنده خدا نماز می‌خواند، سرش به سجده می‌خورد، برمی‌دارد. مثل مرغی که دانه می‌خورد. فرمود: این شخص اگر به همین حالت از دنیا برود، به دین من از دنیا نرفته است. نماز فقط یه خم و راست شدن نیست. نماز یعنی اینکه با این نماز با خدا ارتباط پیدا بکنی. نمازت خالص باشد، حضور قلب داشته باشی.