برای شنیدن صوتی این مطلب؛فایل پنجم را پخش کنید. شما می‌توانید دیگر نسخه صوتی‌ها را در همین‌جا و یا پست اختصاصی مربوط به هرکدام، بشوید.
«حشمت‌الله طبرزدی» هیچ گاه خودش را یک اصلاح‌طلب ندانسته است. وی که دبیر کلی جبهه دموکراتیک ایران را برعهده دارد، معتقد است نباید با اصلاح‌طلبان مقایسه شود؛ زیرا آنها از طریق حضور در قدرت، دولت و کسب کرسی‌های وزارت و وکالت فعالیت می‌کنند. طبرزدی نظر خود را درباره رئیس دولت اصلاحات این‌گونه بیان می‌کند: «اصولاً معتقد بودیم آقای خاتمی هم به نحوی دست‌نشانده هاشمی‌رفسنجانی است که اندکی مواضع سیاسی‌اش را مدرن کرده است، ولی بعدها اعلام کردیم که علی‌رغم اینکه موضع ما نسبت به خاتمی انتقادی است، از اقدامات مثبت وی استقبال کرده و از آنها حمایت می‌کنیم.» چنین اظهارات و تحلیل‌های سیاسی از جانب طبرزدی، از وی یک انسان مذبذب را به تصویر می‌کشد که با تمسک به تحلیل‌های سطحی و بی‌پایه سعی دارد خودش را مطرح کند. طبرزدی در بخشی از نقدی که بر نوشته‌های محمدرضا یزدان‌پناه در وقایع 18 تیرماه 1387 دارد، درباره آزاداندیشی و آزادی بیانی که آقایان اصلاح‌طلب مدعی آن هستند، می‌نویسد: «… اگر هیچ جریانی اصلاح‌طلبان و میزان ادعاهای آزاداندیشی‌شان را نشناسد، ما به خوبی می‌شناسیم. حتی روشنفکرترین و آزاداندیش‌ترین این جریان هنوز تشکل‌های رقیب دانشجویی خود را به رسمیت نمی‌شناسد، چه رسد به اصلاح‌طلبان سنتی و حکومتی.» طبرزدی در ادامه صحبت‌هایش به طور صریح از دولت خاتمی درباره وقایع 18 تیر انتقاد کرده و می‌نویسد: «آیا دولت خاتمی نبود که از طریق شورای تأمین یا شورای امنیت استان و با استفاده از امکانات وزارت کشور، وزارت اطلاعات، نیروی انتظامی و حتی شبه‌نظامیان بسیج، دانشجویان و مردم را سرکوب کرد؟ جناح اقتدارگرا، سال‌ها پیش از 18 تیر 1378 شکست خورده و از مشروعیت افتاده بود، ولی با پیروزی «روشنفکران دینی» در 2 خرداد 1376، مردم و به ویژه دانشجویان در انتظار بودند تا ببینند نتیجه عملکرد طرفداران «نقد گفتمان درون دینی» و شاگردان معنوی سروش چه خواهد شد. اما ناباورانه شاهد بودند که اصلاح‌طلبان دینی دوش به دوش اقتدارگرایان دینی، از هر وسیله‌ای برای سرکوب جنبش 18 تیر استفاده کرده و مطبوعات آنها از صبح روز سه‌شنبه 22 تیرماه به مرور اعلام کردند که اعتراض‌کنندگان مشتی اراذل و اوباش هستند… .» به نظر می‌رسد، طبرزدی در تحلیل وقایع سال 1378 دچار فراموشی شده است یا نمی‌خواهد به یاد بیاورد که مطبوعات اصلاح‌طلب چه نقش داشتند.